Bıktım ben bu hayattan

Yeter… Hakikaten yeter…

Her an insanın sinirini bozacak birşey çıkmak zorunda mı?
Yaşama umudunu kaybettirmeye çalışacak birşey…
Direnme gücünü kırmaya çalışır gibi… Hayattan bıktırmaya çalışır gibi..

Her an insanlar dört duvar gibi üzerime kapanmak zorunda mı? Beni boğmak zorunda mı?

Yoksa bu hayat sadece çile çekmek için mi? Bunalmak için mi?
Sinir krizleri için mi? Küçük küçük mavi pembe Dünyalara bakıp, çözümün orada olmadığını son anda anlamak…
5 dakika bile olsa kendinle gurur duyabilmek mi elde edilen tek mutluluk?

Kapana kısılmış ufak bir kedi yavrusu gibi.. Tırnaklarını açıp savaşmak, sonra yorgun düşmek mi hayat dediğim serüven?
Öyle ise neden ki bu savaş? Niye sürekli en ön saflara ben sürülüyorum? Niye hep ben yaralanıyorum? Niye kimse yaralandığımı görmüyor?

Yoksa kıvrana kıvrana ulaşmaya çalıştığım şey.. Hiçkimsenin önünde sonunda kaçamayacağı gerçek son mu?

Böyle Hayatın Ben Ta . . . A.k / By Uzi